จัดตั้งขึ้นตามวัตถุประสงค์ และความตั้งใจของ รองศาตราจารย์วราพร สุรวดี ที่ได้รับบ้านและทรัพย์สินตกทอดมาจากมารดา คือ คุณสอาง สุรวดี (ตันบุณเต็ก) ที่ต้องการ พิพิธภัณฑ์เพื่อให้เยาวชนได้ศึกษา และต่อมาได้โอนกรรมสิทธิ์ให้กรุงเทพมหานครดูแล เมื่อ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2547 ต่อมาทางกรุงเทพมหานครได้จัดทำโครงการนำร่อง สนองนโยบายการมีพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นของแต่ละเขตโดยรูปแบบการจัดแสดง เป็นอาคารและวัตถุซึ่งบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับ สภาพ ชีวิตความเป็นอยู่ของ ชาวบางกอกที่มีฐานะปานกลางในช่วงก่อนและหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 (พ.ศ. 2480-2500) ซึ่งข้าวของ เครื่องใช้ที่นำมาแสดงส่วนใหญ่จะเป็นของใช้ที่เจ้าของบ้านได้ใช้งานจริง แบ่งออกเป็นอาคาร 4 หลัง และห้องต่างๆดังนี้ อาคารหลังที่ 1 เป็นบ้านไม้หลังคาปั้นหยา ห้องรับแขก, ห้องอาหาร, ห้องหนังสือ, ห้องนอนคุณยาย, ห้องแต่งตัว แบบยุโรป, ห้องบรรพบุรุษ และ ห้องนอนใหญ่ อาคารหลังที่ 2 เป็นอาคารไม้ซึ่งได้รื้อย้ายมาจากบ้านหมอฟรานซิส คริสเตียน ที่ทุ่งมหาเมฆมาจัดสร้างที่นี่ 3) อาคารหลังที่ 3 ใช้เป็นที่จัดแสดงนิทรรศการภาพรวมของกรุงเทพมหานคร 4) อาคารหลังที่ 4 เป็นบ้านไม้ชั้นเดียวใต้ถุนสูง ใช้เป็นห้องสมุดในปัจจุบัน